Sessiz Ayrılıklara Çığlığım!
Kanlı bir pençeye siliyorum yüzümü, gözleri derinleşiyor ruhumun. Uğultu tırmalıyor kulaklarımı, biraz kanlı bıçaklı...
Ağır ağır giderken bedenim senden, selam veriyor kaldırımda ki çiçekler. Kimse bilmiyor, onlar çoktan öldüler!
Son sözlerimi savuruyorum yüzüne, gün alacakaranlığa dönerken. Sen gözlerine kör bakmayı öğretme sevgili, olma benim gibilerden!
Ey aşk!
Kaçıncı kırbacın bu sırtımda ki, yokluk doğuruyorum bir yandan, bir yandan kar ve kırmızı bir aşk. Şimdi hangi yamaca saklarsın sevdanı?
Desem ki her şeye rağmen çok şükür!Neye? Kime? Niçin?
http://fizy.com/#s/1aj2h7
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder